اين فسيل در مکاني کشف شد که در حدود 50 ميليون سال پيش زيستگاه گونههاي ديگري از دايناسورهايي بوده که پس از سوروپودها پا بر اين کره خاکي نهاده بودند.
بيشتر ديرينهشناسان، اين دوگونه را از يک خانواده دانستهاند زيرا به اعتقاد آنها سوروپودها نوع تکامل يافتهاي از پروسوروپودها بوده اند. با اين وجود تاکنون هيچ نشان يا مدرکي دال بر اين جهش ژنتيکي در اختيار دانشمندان قرار نگرفته است.
اگرچه گونه جديد، به اندازه سوروپودهاي عظيم الجثه نيست اما نشانههايي از تکامل و تبديل شدن به نسلهاي بعدي در آن ديده ميشود که از آن جمله ميتوان به گردني دراز، اسکلتي نيرومند و وضع ايستادن چهار دست و پا اشاره کرد.
از ديگر ويژگيهاي اين فسيل که شناخت گونه آن را براي دانشمندان آسان کرده است، سالم بودن جمجمه اين دايناسور بوده که شباهت زيادي با دايناسورهاي گياه خوار بعدي داشته است. حالت آراورهها و نحوه قرار گرفتن و نوع دندانها نيز از ديگر علائم تشخيص بوده اند.
دانشمندان معتقدند، اين يافته کمک فراواني به آنها در بررسي نحوه تکامل دايناسورهاي گياه خوار خواهد کرد./109
انتهای پیام/